Isolerend dubbelglas

bestaat uit twee ruiten welke met elkaar zijn verbonden doormiddel van een afstandprofielen. Deze afstandprofielen zijn voorzien van een droogmiddel. Via kleine gaatjes in het kokerprofiel wordt de aanwezige waterdamp in de spouw door het droogmiddel opgenomen. Vervolgens worden de afstandenprofielen aan de zijkanten waar het in contact komt met de glasbladen voorzien van butylkit. Deze kit zorgt voor de dampdichtheid tussen deze glasbladen.
De ruiten worden na reiniging op de gekitte profielen geplaatst, waarna de buitenvoeg wordt afgewerkt met kit.
De afstandprofielen bepalen de afstand (spouwbreedte) tussen de twee glasbladen onderling en hebben als meestal al standaardbreedte: 6, 9, 12, 15 en 20 mm.

HR ++ Glas
oftewel Hoog Rendementglas is een type glas met een betere warmte isolerende eigenschappen dan gewoon isolerend dubbelglas. De U-waarden kan worden verkleind door op één zijde van het glas een zeer dun neutraal metaallaagje aan te brengen. De lage-emisseviteitscoating bestaat uit een aantal edele metalen. De korte infraroodstralen in zonlicht kunnen wel naar binnen en worden binnen omgezet in lange infraroodstralen. Deze lange infraroodstralen worden door de coating aanzienlijk beperkt bij de doorgang terug naar buiten. Deze coating wordt meestal aangebracht op positie 3 (de spouwzijde van het binnenblad). Hierdoor kan de warmte die eventueel verloren gaat door de binnenzijde van de tweede ruit worden tegengehouden: het zogenaamde “fuikeffect”. Voor een nog betere isolatie is het mogelijk, de droge lucht in de spouw te vervangen door een edelgas waardoor een hoger isolerend vermogen ontstaat. Veel toegepast wordt het redelijk goedkope gas argon (Ar). Duurder is het krypton (Kr) dat voornamelijk bij kleine spouwbreedten wordt toegepast.

Petroleumachtige vlekken

kunnen zichtbaar worden door interferentie of door verwering.
Interferentie is een natuurkundig verschijnsel, wat ontstaat door de lichtbreking in de twee ruiten.
Dit is iets anders dan vlekken die ontstaan door verwering hoewel deze vlekken er vrijwel hetzelfde uit zien.
Interferentievlekken verplaatsen zich echter over het oppervlak wanneer tegen de ruit wordt gedrukt terwijl vlekken door verwering dit niet doen.
De kans op interferentie is geringer wanneer gekozen wordt voor een glassamenstelling met ruiten van verschillende dikte.

Ook bij thermisch gehard glas kunnen soms gekleurde vlekken voorkomen. Deze zijn meestal zichtbaar in de vorm van cirkels of stroken als het glas bekeken wordt bij gepolariseerd licht of door een polaroid bril.
Een en ander wordt veroorzaakt door de spanning die optreedt bij het afkoelen van thermisch behandeld glas. Dit is niet te voorkomen en is inherent aan het hardingsproces.

Thermisch voorgespannen glas

wordt gemaakt van normaal glas, dat door een thermische behandeling een buigweerstand krijgt van vijf maal de normale weerstand en met een weerstand tegen temperatuurschokken van 300°C.
Een van tevoren op maat gesneden en voorbehandelde ruit wordt in de oven verhit waardoor het glas week en plastisch wordt. Vervolgens wordt de ruit door middel van blaaslucht snel afgekoeld.

Glas geleid slecht warmte en dus zal de oppervlaktetemperatuur van het glas aanmerkelijk sneller dalen dan de kern.
Er ontstaat een moment dat de huid reeds gevormd is en de binnenmassa nog week is zodat de ontstane spanning gemakkelijk opgevangen kan worden.
Als daarna ook de kern afkoelt is de buitenhuid inmiddels vast en zal dus niet meer meegeven. Het gevolg is dat de krimpende kern een grote drukspanning aan het oppervlak veroorzaakt.
Wordt dit evenwicht op een enkel punt verstoord, dan zullen de vrijgekomen spanningen de ruit in kleine korrels uiteen laten vallen (zoals bij een autoruit).

Gelaagd glas

ook wel gelamineerd glas genoemd, bestaat uit twee of meer glasbladen die zijn samengevoegd met een kunststof tussenlaag (of tussenlagen) in een dikte van 0,38 mm per folielaag. Glasplaten en folies worden verwarmd en onder druk tot een geheel gewalst, deze samenstelling is even helder en transparant als gewoon glas.
Een ruit van gelaagd glas zal bij inslag met een voorwerp barsten, maar de breuk blijft beperkt en het zicht praktisch onaangetast. Kans op blessures is geringer en de gebarsten ruit biedt nog steeds enige bescherming.
Afhankelijk van de vereiste bescherming, kan een pakket worden samengesteld dat bestaat uit diverse dikten glas en folie.

Cementsluier

ontstaat door het uitlogen van kalk uit cementhoudende mengsels en beton.
Door onjuiste plaatsing kan het glas in aanraking komen met uitlogende cementstof en kalkhoudend water.
De cementstrepen zijn meestal met normale reinigingsmiddelen niet meer te verwijderen en zal op den duur een moeilijk te verwijderen etsschade op het glas te zien geven.
Voordat de herstelwerkzaamheden worden uitgevoerd zal eerst de oorzaak van de vervuiling moeten worden opgelost.

Soms is deze etsschade is nog te herstellen als het in een vroegtijdig stadium wordt geconstateerd en dus nog niet te ver is ingevreten in het glas.
Bij lichtere gevallen kunt u proberen de cementstrepen te verwijderen met WC-eend of een keramische kookplaatreiniger.
Bij zwaardere verontreiniging zult u een gespecialiseerd bedrijf moeten inschakelen die met polijsten of etsvloeistoffen kan proberen de cementsluier te verwijderen.

Door na het verwijderen van de cementstrepen het glas te behandelen met een waterafstotende laag zal het glas minder snel vervuilen.
Deze laag kan ook door een gespecialiseerd bedrijf op de bestaande beglazing worden aangebracht.

Thermische breuk

ontstaat wanneer er temperatuur verschillen optreden tussen twee delen van het glas veroorzaakt worden door gedeeltelijk opwarming van de ruit, danwel door warmte dat achter het glas niet voldoende kan ventileren.
Glas heeft dan de neiging uit te zetten maar de glasranden zitten in de sponning en zullen niet gelijkwaardig opwarmen waardoor temperatuur verschillen optreden.
De maximaal toelaatbare temperatuur verschillen in een glaspaneel bedraagt voor enkelglas tussen de 30°C en 70°C waarbij de afwerking van de randen van het glas mede bepalend is voor het al of niet optreden van een breuk.
Bij het snijden van het glas kunnen namelijk kleine onregelmatigheden aan de snijkant ontstaan maar deze kunnen ook door stoten of afgruizen veroorzaakt worden.

Een thermische breuklijn staat altijd loodrecht op de randen en het oppervlak van de ruit. Wanneer er meerder breuklijnen vanuit het beginpunt uit de sponning komen is dit geen thermische breuk maar een mechanische breuk. Thermische breuk is dus altijd te onderscheiden van mechanische breuk door zijn breukpatroon.
Bij isolerende beglazing en HR ++ beglazing is de kans op thermische spanning doorgaans groter dan bij enkelglas. Dit wordt veroorzaakt door het isolerende effect van de spouw, die er voor zorgt dat de temperatuur van de binnenste ruit hoger kan oplopen.

Temperatuurverschillen in het glas kunnen o.a. ontstaan door:
• Slagschaduw op het glas
• Beschilderingen op de ruiten
• Gedeeltelijk afplakken van de ruiten
• Een radiator direct onder of voor het glas
• Onjuiste toepassing van zonabsorberende beglazing

Condens aan de buitenzijde

van HR ++ beglazing treedt soms op vanwege de hoge isolatiewaarde van HR++ glas. Bij lage U-waarden (dus hoge isolatie) gaat er minder warmte verloren door het glas.
Het buitenblad van het isolerend dubbelglas blijft dan ook kouder.
Bij een slechte isolatie zal er meer warmte door het glas verloren gaan en wordt het buitenblad warmer.
Dit heeft tot gevolg dat bij een lage temperatuur van de buitenlucht én een hoge relatieve vochtigheid het glas aan de buitenzijde gecondenseerd kan zijn.
Dit probleem komt vaker voor bij ramen waar in de ruimten minder gestookt wordt, zoals bijvoorbeeld slaapkamers.